50 yıldır gazetecilik yapan T24 yazarı Hasan Cemal, Yeni Akit gazetesinde “yurt dışında firari yaşadığının” iddia edildiği bugün (6 Aralık 2018) Çağlayan’daki İstanbul Adliye Sarayı’ndaydı. Cemal, 9 Temmuz’da T24’te yayımlanan köşe yazısında ‘Cumhurbaşkanı’na hakaret ettiği’ iddiasıyla ifade verdi.
Hasan Cemal, “Dikta, Diktatör” başlıklı yazısıyla ilgili olarak başlatılan soruşturma kapsamında verdiği ifadede, kaleme aldığı yazının ‘suç olmadığını’ belirterek şunları söyledi:
“Bu yazı, ifade özgürlüğümü kullanmaktadır. Bu yazı ifade özgürlüğümü savunmaktır. Bu yazı, eğer bir ülkede suç unsuru haline getiriliyorsa, o ülkede ifade özgürlüğü yok demektir. O ülkede hukukun üstünlüğü yok demektir. Ve, o ülkede demokrasi yok demektir. Ben bu yazımı bugün de özgürlük ve hukuk adına savunuyorum. Şimdi bu konuda bir karar vermek durumunda olan sizsiniz Sayın Savcı. Siz ne diyorsunuz? İfadem bundan ibaret, teşekkür ederim.”
Bu Haberler de İlgini Çekebilir
“Köşe yazımdaki ifadelerle Fuat Avni’nin ifadeleri arasında bağ kurulması yanlıştır”
Hasan Cemal; “İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılan tespitte F…/PDY terör örgütünün kara propagandasını yapan Fuat Avni isimli Twitter kullanıcısının yoğun biçimde kullandığı “Tek Adam”, “Diktatör”, “Sivil Darbe” gibi ifadelerin köşe yazınızda sizin de birden fazla kez kullanıldığı anlaşılmıştır. Bu konuda ne dersiniz” sorusuna şu yanıtı verdi:
“Fuat Avni’yi tanımam. Ben de herkes gibi basından duyduğum kadarıyla bilirim. Benim köşe yazımdaki ifadelerle Fuat Avni’nin kullandığı ifadeler arasında bağ kurulması yanlıştır.”
T24 ve Hasan Cemal’in avukatı Fikret İlkiz de, soruşturmanın CİMER üzerinden yapılan bir başvuru sonrasında başlatıldığını ve Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’nın “yetkisizlik” kararı verdiğini belirterek, “Cumhurbaşkanı’na hakaret soruşturması açılması kanuna ve hukuka aykırıdır. Türk Ceza Kanunu’nun 299. maddesi nedeniyle başlatılan bir soruşturmadan hareketle de F../PDY örgütü ile iltisak kurulmaya çalışılması Ceza Mahkemeleri Kanunu’na aykırıdır” dedi. İlkiz, takipsizlik kararı verilmesini talep etti.
Akit gazetesi bugün “Hainliği böyle beslemişler” başlığı ve Mustafa Durmaz imzasıyla manşetten yaptığı yayında “Hasan Cemal hakkında F…’nün medya yapılanmasında yer aldığı gerekçesiyle hakkında yakalama kararı bulunduğunu” iddia etmiş ve İstanbul’da yaşayan, bugün de adliyeye giderek ifade veren Hasan Cemal’in “yurt dışında firari bir hayat sürdüğünü” öne sürmüştü.
Hasan Cemal’in T24’te yayınlanan 9 Temmuz 2018 tarihli yazısı şöyleydi:
DİKTA! DİKTATÖR!
Cumhuriyet gazetesinin haber başlıklarını okuyorum:
Kıyım Hükmünde Kararname: OHAL’in son KHK’sı ile 18 bin 632 kamu görevlisi daha işini kaybetti.
Böylece, bu son KHK ile işine son verilen kamu görevlilerinin oranı, bugüne kadarki ihraçların yüzde 16’sına ulaştı.
21 Temmuz 2016’dan bugüne kadar 112 bin 679 kamu görevlisi ihraç edilmiş oldu.
Barış Bildirisi’ne imza attıkları gerekçesiyle üniversitelerden atılan akademisyen sayısı 404’e yükseldi.
Üç gazete daha susturuldu: Halkın Nabzı ve Özgürlükçü Demokrasi, Welat.
Çıkardığı ilk KHK ile tek adamlığını fiilen uygulamaya geçti.
20 Temmuz, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin yetkilerinin gasp edilmesi yolunda büyük bir adım oldu..
Bunlar daha yeni yaşananlar.
Türkiye özellikle 15 Temmuz’dan beri koca bir hapishane. Cezaevleri gazeteci, yazar, akademisyen ve siyasetçi dolu.
Medya, tek tük istisnalar dışında biat medyası haline getirildi.
Üniversite susturuldu, üniversite olmaktan çıkarıldı.
İş dünyası sindirildi.
Meclisin yetkileri gasp edildi.
Yargı bağımsızlığını yitirdi.
Güçler ayrılığı noktalandı.
İktidar “tek adam”ın elinde.
Yasamanın, yargının, medyanın biat kurumları haline getirildiği, bir “tek adam”ın, bir “başkan baba”nın tek başına iktidar odağı olduğu bir ülkede elbette demokrasiden söz edilemez.
Hukukun üstünlüğünden söz edilemez.
Özgürlükten söz edilemez.
Türkiye’de demokrasi, hukuk ve özgürlüklerin üstüne simsiyah bir örtünün çekilmesi yeni değil, dünden bugüne yaşanmakta olan, gitgide hızlanan bir süreç.
Bu sürecin adı, Erdoğan’ın “sivil darbesi”dir.
Bu darbe özellikle 15 Temmuz’la birlikte derinleşmeye başladı.
15 Temmuz’daki başarısız darbe girişimini Allah’ın bir lütfu, eşsiz bir fırsat olarak gören Erdoğan, kendi sivil darbesi için düğmeye bastı 20 Temmuz’da.
Çıkardığı ilk KHK ile tek adamlığını fiilen uygulamaya geçirdi.
20 Temmuz, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin yetkilerinin gasp edilmesi yolunda büyük bir adım oldu..
15 Temmuz elbette vahşi bir darbe girişimiydi.
15 Temmuz gece yarısından itibaren attığım tweet’ler ve yazdığım yazılarla şiddetle karşı çıktım darbe teşebbüsüne.
Ama aynı zamanda, 16 ve 17 Temmuz 2016 günlerinde yazdığım iki yazıda da, Erdoğan’ın derinleşen “sivil darbe”sine dikkati çekmiş, bir noktayı daha vurgulamıştım:
Demokratlığın tek kriteri, sadece kanlı ve iğrenç 15 Temmuz’akarşı durmak değildir; demokratlık aynı zamanda “Erdoğan darbesi”ne de karşı çıkmaktır.
Bu yeni siyasal düzen seçim sandığından çıktı.
Ama adı demokrasi değil.
Erdoğan’ın 20 Temmuz darbesi, 24 Haziran’la birlikte çok önemli bir eşik atladı. Kendine anayasal bir kılıf uydurarak büyük bir mesafe aldı.
“Atatürk Cumhuriyeti”ne ölümcül bir darbe indirdi.
Yakın geçmişe şöyle bir bakın:
Türkiye’de Batı’ya, Avrupa’ya bakan pencereler kapanmaya başladı.
Demokrasi, hukukun üstünlüğü, güçler ayrılığı, yargı bağımsızlığı, özgürlük ve insan hakları, laiklik ve kadın-erkek eşitliği gibi Batı’yı asıl Batı yapan değerlere sırt çevrildi.
Kökleri iki yüzyıl öncesine giden, Cumhuriyet’le büyük bir sıçrama yapan Batılılaşma-modernleşme sürecini ters yüz etmek ve bu süreçten intikam almak için rövanşist bir siyaset sistemli bir biçimde uygulanmaya başladı.
Bu yeni siyasal düzen seçim sandığından çıktı.
Ama adı demokrasi değil.
Peki nedir?
Diktatörlük…
Despotluk…
Otokrasi…
Faşizm…
Başkan babalık…
Tek adamlık…
Yeni padişahlık…
İsteyen istediği adı koysun, istediği gibi tartışsın.
Ben dikta, diktatör diyorum.
Ve soruyorum:
Demokratik cumhuriyet için, hak, hukuk , adalet ve özgürlükler için mücadele edecek demokratlar nerede?
Demokratik güçler nerede?
Demokratik ittifaklar nerede
